Prawie wszystkie decyzje podjęte w euro kurniku wskazują na strategię Odwróconego Totalitaryzmu.

Sheldon Wolin - USA politolog na Uniwersytecie Princeton.

Nowy typ totalitaryzmu, stanowiący najwyższą formę antydemokracji, nie narodził się w wyniku historycznie przypadkowych warunków współczesnych społeczeństw zachodnich, lecz wywodzi się z samego jądra kapitalistycznego liberalizmu i kieruje się jego immanentną logiką funkcjonalną.  

Aby właściwie uchwycić i zrozumieć ten rozwój dynamiki w kierunku totalitarnym w przeciwieństwie do klasycznych form totalitaryzmu, Wolin tymczasowo wprowadza - intuicyjnie termin „totalitaryzmu odwróconego”.

Opisuje tę koncepcję jako „najważniejszą koncepcję”, której zrozumienie jest niezbędne, żeby zrozumieć dzisiejsze realia.
Koncepcja ta stanowi sedno jego krytycznej diagnozy liberalnych demokracji kapitalistycznych.

Termin „totalitaryzm” miał charakteryzować nowsze formy rządów politycznych, które można postrzegać jako zasadniczo przeciwstawne wizerunkowi liberalnych demokracji kapitalistycznych, a mianowicie formy rządów, których celem jest całkowite podporządkowanie wszystkich dziedzin życia woli niewielkiej mniejszości, która występuje z absolutnym roszczeniem do swojej ważności i dąży do nieograniczonej władzy społecznej.  

Zgodnie z taką ideologiczną koncepcją totalitaryzmu, demokracje kapitalistyczne nie mogą wykazywać strukturalnych tendencji totalitarnych, nawet w czysto koncepcyjnym ujęciu.  Klasyczną koncepcję totalitaryzmu sformułowano więc generalnie w taki sposób, że z definicji wynika:

żadne ekstremistyczne tendencje antydemokratyczne nie mogą wyłonić się z centrum kapitalistycznej demokracji
.W konsekwencji koncepcja totalitaryzmu jest ślepa na przemiany w kierunku totalitarnym w ramach liberalnej demokracji kapitalistycznej i sprawia, że ​​takie przemiany w ogóle nie dają się pojąć koncepcyjnie.

Wolin uwalnia się z tego impasu pojęciowego, zrywając z ideologiczną, wąską definicją tradycyjnego pojęcia totalitaryzmu i przyjmując bardziej ogólne i abstrakcyjne rozumienie totalitaryzmu.  Jednocześnie określa formy totalitaryzmu, które dążą do osiągnięcia podobnych celów co tradycyjny totalitaryzm, ale w nowy sposób, używając przymiotnika „odwrócony”.  

W ten sposób Wolin jednocześnie podkreśla fundamentalne różnice w treści i formie między klasycznym totalitaryzmem, zwłaszcza faszyzmem, a nowym totalitaryzmem, który identyfikuje.  

W "odwróconym totalitaryzmie" liberalizm kapitalistyczny osiąga swój szczyt, w którym liberalna demokracja kapitalistyczna ujawnia swoją prawdziwą istotę.
 Wolin podkreśla, że ​​jego koncepcja „odwróconego totalitaryzmu” nie jest bynajmniej jasno zdefiniowanym pojęciem analitycznym, lecz raczej tylko po to, żeby zwrócić uwagę na rzeczowniki oznaczające całościowe procesy rozwojowe, których wspólną cechą jest to, że :

w swej istocie odpowiadają istocie liberalnego systemu kapitalistycznej demokracji i stoi w zasadniczej sprzeczności z naczelną zasadą demokracji.  
Obejmuje to wszelkie tendencje w naszym społeczeństwie, które odchodzą od samorządności, praworządności, egalitaryzmu i refleksyjnej debaty publicznej.  

Aby ukryć tę sprzeczność z prawdziwą demokracją, potrzebna jest „demokracja kierowana”.  Oczywiście, nie jest to nic innego, jak tylko „uśmiechnięta buźka odwróconego totalitaryzmu”.
Dla Wolina kierowana demokracja i odwrócony totalitaryzm są zatem dwiema stronami tej samej monety.

Strukturalne podobieństwa między demokracjami kapitalistycznymi np. faszyzmem, jak wykazał Wolin, polegają na tym, że w demokracjach kapitalistycznych cele totalitarne i rozwój w tym kierunku realizowane są w sposób, który można rozumieć jako odwrócenie metod i sposobów tradycyjnego totalitaryzmu w nowoczesnych metodach zarządzania demokracją.

Faszyzm, jako prototyp klasycznego totalitaryzmu, oraz tendencja do „odwróconego totalitaryzmu” współczesnych demokracji kapitalistycznych dążą do strukturalnie podobnych celów, a mianowicie nieograniczonej i totalnej władzy.  
Aby to osiągnąć, muszą doprowadzić do ideologicznej homogenizacji społeczeństwa i tym samym do zaniku polityki.
Dążą zatem do tego, aby przestrzeń do działania społeczeństwa została zamknięta. 

Można to osiągnąć na bardzo różne sposoby: w przypadku systemów klasycznego totalitaryzmu poprzez brutalny terror , który radykalnie niszczy przestrzeń życiową między ludźmi, która jest przestrzenią wolności, w przypadku współczesnych form  "odwróconego totalitaryzmu" poprzez ideologiczną homogenizację i opróżnianie przestrzeni politycznej za pomocą ledwo dostrzegalnych technik manipulacji tłumem.  

W swoich strategiach rozwoju w kierunku totalitarnym „odwrócony totalitaryzm” atakuje zatem psychikę, a nie ciało, choć w razie potrzeby w każdej chwili można przywrócić brutalne represje.  
Przy podobnych pod względem strukturalnym celach odwrócenie polega tutaj na szerokim zastąpieniu tradycyjnych form brutalnej przemocy formami ledwo zauważalnymi.

Bardziej ogólnie rzecz biorąc, według Wolina, odwrócenie sytuacji następuje, gdy system taki jak liberalna demokracja kapitalistyczna wywołuje skutki w kluczowych aspektach, które zwykle są kojarzone z niedemokratycznymi, autorytarnymi systemami.  

Przez "odwrócony totalitaryzm" rozumie system, który udaje przeciwieństwo tego, czym jest w rzeczywistości.  Liberalno-kapitalistyczne demokracje są zatem całkowitym przeciwieństwem tego, do czego zmierza przewodnia idea demokracji.  
Ta podstawowa wewnętrzna sprzeczność między demokracją kapitalistyczną a demokracją zostaje ukryta i uczyniona niewidoczną przez rozwój demokracji zarządzanej.

Centralną koncepcję Wolina dotyczącą odwróconego totalitaryzmu można lepiej zrozumieć, jeśli najpierw rozważy się ogólne strukturalne podobieństwa i różnice między klasycznym a "odwróconym totalitaryzmem", które podkreśla on na przykładzie faszyzmu, a następnie porówna się je z aspektami form indoktrynacji i kontroli dysydentów. 

Podobieństwa i różnice strukturalne w stosunku do faszyzmu.
 Zarówno faszyzm, jak i "odwrócony totalitaryzm" mają na celu obalenie władzy.
 Obejmuje to w szczególności zniesienie lub osłabienie mechanizmów instytucjonalnych ograniczających władzę, zwłaszcza podziału władzy, kontroli nad środkami masowego przekazu i skutecznej neutralizacji sprzeciwu.  

Według Wolina, obie strony w dążeniu do nieograniczonej władzy opierają się na strachu, wojnach prewencyjnych i rządach elit.  
W faszyzmie podstawową ideologią jest ideologia „rasy panów”, natomiast w „odwróconym totalitaryzmie” ideologią reżimu jest kapitalizm, który jest w praktyce tak samo bezsporny, jak doktryna nazistowska w Niemczech w latach 30. XX wieku.  

W faszyzmie niemieckim narodowosocjalistyczna ideologia " Lebensraum " była oficjalnym uzasadnieniem podboju pokojowych krajów sąsiednich i rozszerzania hegemonii niemieckiej.

Na przykład w USA doktryna Busha, która podkreśla potrzebę prewencyjnych uderzeń militarnych, dostarczyła strukturalnie odpowiadającej jej doktryny. 
Zgodnie z nią USA mają prawo atakować inne kraje, ponieważ widzą, że ich hegemoniczna pozycja jest zagrożona teraz lub może być zagrożona w przyszłości. 

Tak zwana „wojna z terroryzmem” oferuje niezliczone możliwości, do prewencyjnej inwazji na inne kraje lub bombardowania ich pod pretekstem, że ukrywają terrorystów.  

--------------------------------



https://www.theguardian.com/world/2005/oct/07/iraq.usa

--------------------------------

Wolin zauważa podobieństwo subkulturowe: „Wojny prewencyjne oznaczają przestrzeń życiową w epoce terroryzmu”.

W "odwróconym totalitaryzmie", w przeciwieństwie do klasycznego totalitaryzmu, przywódca polityczny jest produktem systemu, a nie jego architektem.  

Totalitaryzm odwrotny jest w dużym stopniu niezależny od konkretnych i charyzmatycznych postaci przywódczych i funkcjonuje według modelu korporacji i ich dyrektorów generalnych. 


Istnieją jednak podobieństwa strukturalne dotyczące wysokiego poziomu zinstytucjonalizowanej korupcji.  Wolin pokazuje, że „korupcja jest równie nieodłączną cechą odwrotnego totalitaryzmu, jak i klasycznego totalitaryzmu”.

Podczas gdy systemy klasycznego totalitaryzmu świętowały swoje zerwanie z systemem konstytucyjnym przeszłości zamiast je ukrywać, "odwrócony totalitaryzm" wyłania się stopniowo i w pozornie nieprzerwanej ciągłości z istniejącymi strukturami demokratycznymi.

W przeciwieństwie do klasycznego totalitaryzmu, demontuje on istniejące praktyki demokratyczne i wykorzystuje je w celu osiągnięcia dokładnie przeciwnych celów a mianowicie depolityzacji obywateli.

Im dalej aparat decyzyjny oddalony jest od Demosu, tym bardziej zanika demokracja.
Dlatego już wiele decyzji o charakterze demokratycznym nie jest podejmowana w kraju, ale w Brukseli.

Więcej szczegółów w tej tematyce można przeczytać w publikacji Wolina „Umgekerte Totalitarismus”, która jest dostępna w sieci.

Publikacja przedstawia rzeczywiste relacje władzy i destrukcyjny wpływ ich na naszą demokrację.


-------------------------

Wprawdzie stare, ale dobre do utrzymania świadomość na torach rzeczywistości.